18 28 527 09

biuro@orawa.eu

Slide background
Slide background
Slide background
Slide background
Slide background
Slide background
Slide background
Slide background
Slide background
Slide background

Wystawa czasowa: Kosmos Andrzeja Dziubka

WYSTAWA CZASOWA: KOSMOS ANDRZEJA DZIUBKA, 26.07.2020 - 30.08.2020, Biała Karczma z Podwilka, Muzeum - Orawski Park Etnograficzny w Zubrzycy Górnej 

WYSTAWA WIRTULANA: link bezpośredni do tekstu i katalogu

Andrzej Dziubek – krótka charakterystyka twórczości

Andrzej Dziubek (pseudonim „Nebb”) rodowity Orawianin, znany muzyk, malarz, rzeźbiarz, performer.

Absolwent Szkoły Sztuki i Rzemiosła (na Wydziale Designu – tutaj uczył się w latach 1973-1981) i Akademii Sztuk Pięknych (na Wydziale Malarstwa) w Oslo.

Jego fascynacje sztuką zawsze były (i nadal są) różnorodne i wielowątkowe. Wśród artystów, którzy mieli wpływ na twórczość Andrzeja Dziubka należy wymienić Ludwika Eikosa (nauczyciela akademickiego) i Ryszarda Warsińskiego – polskiego malarza, który osiadł w Norwegii i którego obrazy można obejrzeć w Muzeum Narodowym w Oslo. Nieskończenie wiele razy inspirował się twórczością i działalnością artystyczną Władysława Hasiora, dziełami Irlandczyka – Francisa Bacona – czołowego twórcy malarstwa figuratywnego i Josepha Beuysa – charyzmatycznego niemieckiego performera, happenera, rzeźbiarza, teoretyka sztuki, pedagoga i działacza politycznego i społecznego, a także obrazami Vincenta van Gogha – holenderskiego malarza postimpresjonistycznego, norweskiego ekspresjonisty Edwarda Muncha, dorobkiem twórczym dadaistów i surrealistów (m.in. Salvatora Dali i Luisa Bunuela, Giorgio de Chirico), czy dziełami wybitnych przedstawicieli amerykańskiego ekspresjonizmu abstrakcyjnego: action paintings Jacksona Pollocka, przestrzennymi kolażami Roberta Rauschenberga, a także pop-artowskimi seryjnymi kompozycjami przedstawiającymi produkty konsumpcyjne i przedmioty codziennego użytku autorstwa Andy’ego Warhola.

Ulubioną techniką artysty jest kolaż.

W kompozycjach malarskich stosuje zwykłe, codzienne, czasem mocno zdestruowane przedmioty i materiały o bardzo zróżnicowanej fakturze: tapety, plastikowe przegrody do uli, metalowe naczynia, łańcuchy, narzędzia, wieszaki, opony, drewno, liny, płótno, skórę. Często w jego dziełach pojawiają się części ciał zwierząt (przytwierdzonych do powierzchni obrazów, umieszczonych w przestrzeni instalacji lub zatopionych w formalinie), ich kości. Te elementy łączy z fotografią, malarstwem (sięga najczęściej po farby akrylowe) i rysunkiem. W tle obrazów, tworzonych na pilśni lub na płótnie naciągniętym na drewniane ramy, widać często górskie krajobrazy przywodzące na myśl Tatry, Beskid Wysoki i Góry Skandynawskie. Całość kompozycji malarskich scala kolor mający w sztuce Dziubka symboliczne znaczenie:

  • czerwień i żółć oznaczają zagrożenie, ale też zapamiętanie, pasję,
  • czerwień i brązy, błękit, żółcienie oraz srebro i złoto – odnoszą się do malarstwa ikonowego, są swoistą sakralizacją podejmowanych przez artystę tematów,
  • błękity - samotność, uspokojenie, skupienie, modlitwę, boską sferę,
  • czerń i ciemne brązy (palona umbra z niewielką domieszką palonej sjeny) - śmierć, dramat, przemijanie, upływający czas, rozkład,
  • brązy i zielenie, ale też zarysy postaci wibrujące odcieniami zieleni, brązów, oranżów, czerwieni, błękitów– życiodajną siłę, witalność,
  • szarości, stalowe odcienie błękitów, ultramaryna – wyobcowanie i uprzedmiotowienie, odczłowieczenie.

Artysta w swoich dziełach przeprowadza widza ze świata materialnego przepełnionego hałasem i feerią barw (żółcieni, czerwieni, zieleni, brązów z akcentami czerni) oraz ulotnych, nietrwałych kształtów, często powielanych, przez poziom pośredni: idei, tradycji, historii do sfer właściwych boskim istotom i najczystszym ideom. Zastosowane w kolażach tandetne, zniszczone przedmioty, koraliki, cekiny, plastikowe śmieci w połączeniu ze szczątkami zwierząt symbolizują przemijanie, śmierć, rozkład, ulotność chwili, kruchość życia, nietrwałość materii, niszczycielską, nieprzyjazną światu działalność człowieka. Przeciwwagą dla ww. elementów są często pojawiające się w dziełach Andrzeja Dziubka sylwety kościołów, starych chałup, górskie krajobrazy, wizerunki świętych, Marii i Boga. To widomy symbol związków z rodzinną ziemią, jej historią i tradycją, znak miłości do otaczającego świata, przyrody, Ojczyzny i prawdziwej, głębokiej wiary. Z kolei wszelkie odcienie błękitu, biel, z akcentami żółcieni i czerwieni, jak i przypisane doskonałym istotom formy geometryczne przenoszą widza na najwyższy poziom poznania: w świat boskich idei, początku i końca wszystkiego – w sferę Jedni, Absolutu. Wszystkie te trzy sfery przenikają się i wzajem na siebie wpływają.

Na koniec warto dodać, że w twórczości malarskiej artysta odwołuje się nie tylko do sztuk wizualnych i dzieł artystów, którzy byli i są dla niego inspiracją, lecz również do literatury. Przekształca znane motywy, które zyskują nowy wymiar w rzeczywistości przepojonej zarówno modlitewnym skupieniem, krzykiem umierających, cierpiących istot, jak i psychodelicznymi doznaniami osoby zanurzonej w pozornie pozbawionej sensu rzeczywistości z pogranicza utworów Kafki i Czechowa oraz marzeń sennych. W niektórych dziełach pobrzmiewają wyraźnie echa twórczości Witolda Gombrowicza (motyw człowieka uwięzionego w centrum szczególnej przestrzeni wypełnionej siecią wzajemnych, dziwacznych, czasem niedorzecznych odniesień i powiązań, skojarzeń, przeciwstawionej obiektywnym porządkom). Równie chętnie w swoich dziełach, o czym była mowa już wyżej, odwołuje się do idei chrześcijańskich i buddyjskich (motywu marności, przemijania, tymczasowości, jedni, absolutu, najwyższej mądrości).

Dorobek artysty

Wystawy zagraniczne

W 1984 roku zorganizował wystawę w porzuconej fabryce kominków w Oslo. Głównym elementem ekspozycji były zakupione w rzeźniach głowy owiec. Wystawie towarzyszył film noszący tytuł „Norwescy postmoderniści”. W tym samym roku (1984) przed budynkiem Parlamentu w Oslo postawił bryłę lodu i biały samochód z czerwonym krzyżem.

W 1986 r. na wystawie w Berlinie artysta zaprezentował instalację pod tytułem „Hoax” (tj. blaga, oszustwo). Temu wydarzeniu towarzyszyła muzyka zespołu Holy Toy i pokazywany w Berlinie dwa lata wcześniej film. W tym samym roku miał dwie wystawy indywidualne w państwowej galerii dla młodzieży - Galerie S.H.K.S. w Oslo.

W 1998 r. w Galerie Apotek można było obejrzeć jego instalację „Powitanie anioła”.

Ok. 2003 roku, przy okazji wydania płyty „Kvite fuglar”(Białe ptaki) inspirowanej twórczością regionalnego poety Tor Johnsona Andrzej Dziubek zorganizował happening między owcami w zagrodzie.

Latem 2013 roku w Oslo, w Galerii Ram, odbyła się wystawa rysunków i grafik Andrzeja Dziubka.

Warto dodać, że w latach 1993 – 1997 prowadził swoją, autorską Galerie Nebb w Oslo, w której prezentował twórczość młodych artystów i od czasu do czasu własne dzieła.

Wystawy w kraju

Andrzej Dziubek pomimo znaczącego dorobku artystycznego jest u nas znany przede wszystkim jako leader De Press. Niestety jego twórczość artysty malarza i performera (wybitnego - co zasługuje na podkreślenie) pozostaje w zasadzie nieznana szerszej publiczności.

Na Podhalu i Orawie miał zaledwie osiem wystaw i happeningów, m.in. w Nowym Targu i w Muzeum – Orawskim Parku Etnograficznym. Do tej pory w zubrzyckim skansenie miało miejsce pięć czasowych ekspozycji: w sierpniu 2002 r. - „Powrót do korzeni”, w maju 2007 r. - „Kto ześ ty jest” , w lutym 2011 r. – wystawa „Wokół apokalipsy” i instalacja „Czyściec”, w maju 2015 r. - „W niebieskim”, w maju 2017 r. – „Blaga. Nie rzucajcie swych pereł przed świnie.” W październiku 2013 roku na Baligówce odbył happening „Wystawa dla owiec”, a w 2016 r. zorganizowana została wystawa malarstwa w Domu Ludowym w Bukowinie Tatrzańskiej. Jedną z najciekawszych ekspozycji prac malarskich artysty, jakie miały miejsce w ostatnich latach był „Manifest ceraty” w nowotarskich Jatkach (2019 r.).

Kosmos – wystawa obrazów Andrzeja Dziubka w zubrzyckim skansenie. Odsłona szósta.

9 maja 2020 r. wraz z kolegą Romanem Ciokiem odwiedziliśmy orawskiego artystę w jego pracowni zorganizowanej na tyłach rodzinnego domu i apteki w Jabłonce. Owo miejsce nazwane przez Andrzeja Dziubka Galerią NEBB („nebb” po norwesku znaczy „dziób” – nazwa jest wyraźnym nawiązaniem do autorskiej galerii prowadzonej niegdyś przez artystę w Oslo) jest miejscem twórczych eksperymentów muzycznych i plastycznych. To tu powstają znakomite dzieła malarskie przechowywane na parterze budynku i oglądane przez zaproszonych gości na częściowo zadaszonym tarasie.

Naszym oczom objawił się feerią połyskujących barw Wszechświat (w wersji makro i mikro). Zobaczyliśmy początek wszystkiego – „Wielki Wybuch”/”Big Bang” (nr kat. 32), dalekie, potężne galaktyki, eteryczne, nęcące kolorami mgławice: „Pył”/”Mgławicę przysłaną na jarmark” (nr kat. 2), „Rozkładające się obiekty kosmiczne (nr kat. 3), „Żółtą mgławicę na ciemnobłękitnym tle” (nr kat. 7), „Kwiat na granatowym tle - Narodziny galaktyk” (nr kat. 19), nęcącą odcieniami fioletów, oranżów i różów „Mgławicę z cekinami” (nr kat. 20), majestatyczne gwiazdy i tajemnicze planety (w chwili narodzin i w momencie śmierci): „Czerwonego olbrzyma na niebieskim tle” (nr kat. 8), „Narodziny gwiazdy” (nr kat. 30), „Wenus” (nr kat. 33) i „Rannego olbrzyma” (nr kat. 34).

Dojrzeliśmy wśród wyciąganych przez Mistrza na światło dzienne obrazów również wiele wyobrażeń związanych z ludzkim mikrokosmosem: przyczajoną, drapieżną i zmysłową „Różową tygrysicę o jednym oku” (nr kat. 22), „Autoportret” w stylu van Gogha (nr kat. 10), pełne gracji: „Japonkę” (nr kat. 25), czy „Żółtą tancerkę na niebiesko – czerwonym tle” (nr kat. 12), Wędrowca (nr kat. 1), „Zamyśloną postać w błękitach na różowym tle” (nr kat. 16), przetworzony „Krzyk” Edwarda Muncha (nr kat. 21). Pojawia się też motyw śmierci w kompozycjach: „Skóra człowieka” (nr kat. 17) i „Chrystus w grobie/Umarły”(nr kat. 18). Niespodzianką jest tutaj skąpana w błękitach Matka Boża z Dzieciątkiem wpisana w mapę Polski i promienistą glorię (nr kat. 35), będąca czytelnym nawiązaniem do obrazu Matki Bożej Częstochowskiej.

Naszą uwagę zwróciły również ciekawe kompozycje: „Tęcza z cekinami”(nr kat. 7), „Narodziny oscypka na kiermasie” (nr kat. 4), „Odcisk żółtego motyla” (nr kat. 6), Księżyc w żółtej poświacie (nr kat. 9), „Erupcja wulkanu - lawa” (nr kat. 15), „Afrykańskie surykatki” w żółcieniach i czerwieniach na granatowym tle (nr kat. 26), „Żółte słońce w lisiej czapie na niebieskim tle” (nr kat. 14), „Różowe słońce na granatowym tle” (nr kat. 24), „Słońce w czerwieni/Narodziny życia” (nr kat. 29), „Wodospady norweskie” w błękitach, bielach i zieleniach (nr kat. 27) i romantyczne „Góry” skapane w błękicie pogodnego nieba (nr kat. 28). Nasz wzrok przyciągnęły także obrazy abstrakcyjne, odmalowujące wewnętrzny, człowieczy świat idei, myśli: „Figury geometryczne w błękitno – czerwonej przestrzeni kosmicznej” (nr kat. 11), „Żółta wyspa ze stratosfery na oceanie” (nr kat. 13), „Underwater superficial/Podwodna zewnętrzność” (nr kat. 31), „Abstrakcja organiczna z latarnią morską” (nr kat. 23).

Warsztat artysty

Zarówno barwa, jak i zastosowana technika oraz materiał mają w twórczości Andrzeja Dziubka niebagatelne znaczenie, co również w tym cyklu obrazów znajduje swój wyraz. Użyte do stworzenia kolaży materiały to: drewno, papier (tapeta), silikon, klej stolarski, farby akrylowe, drewnochron, metal i plastik. Artysta w swoich dziełach kreowanych na drewnianej sklejce, sięga po ulubioną, wzorzystą, tłoczoną tapetę, plastikowe przegrody do uli, fotografie, wykonuje podmalówki farbami akrylowymi, czy drewnochronem z domieszką kleju. Na tak przygotowane tło (wiele warstw dających nierówną, chropowatą fakturę) ciska i sypie koraliki i cekiny, spontanicznie rozlewa farbę, która spływa malowniczo po powierzchni obrazu tworząc często dziwaczne kształty, rozciera silikon i pigmenty szpachlą, czasem wyciska je z tubki wprost na płótno, odciska kształty przegród do uli w gęstym pigmencie zmieszanym z silikonem. Kolejne warstwy nakładane na obraz powstają w pewnym odstępie czasu (nawet tygodniowym). Artysta czeka, by dobrze się utrwaliły i wyschły. Warto zwrócić uwagę, iż dzieła sprawiające wrażenie niezwykle spontanicznych, stworzonych pod wpływem chwili, są gruntownie przemyślanymi kompozycjami powstającymi częstokroć wiele tygodni. Jest to zatem żmudny, intelektualny wysiłek artysty przetwarzającego konstrukty myślowe, wyobrażenia i idee w formy właściwe sztukom plastycznym. Praca nad obrazem to proces, nic nie powstaje ad hoc – tak mawia Andrzej Dziubek o procesie twórczym.

Kruchość, tandetność zastosowanych materiałów, przedmiotów codziennego użytku jest celowym zabiegiem zastosowanym przez artystę, który z poziomu materii, świata nietrwałego, przemijającego prowadzi widza ku najwyższej doskonałości, Absolutowi, ku wieczności. Stąd w jego obrazach mimo ogromnej dynamiki wyrażonej rozmigotanymi barwami i blikami świetlnymi, czasem zbliżoną do reliefu fakturą obrazu (koraliki, cekiny rzucone na gęste warstwy farby i kleju tworzą nierówną, zaskakującą, chropowatą powierzchnię) wyczuwalny jest niezwykły spokój, nabożne wręcz skupienie. Nawet Wielki Wybuch obserwujemy z oddali, zatrzymany w kadrze, zatopiony w bezczasie przez Stwórcę, który jest Panem czasu i wszelkiej ożywionej i nieożywionej materii. W obrazach artysty, które należy oglądać z dystansu (z odległości równej trzem długościom obrazu – jak wskazuje A. Dziubek) można dojrzeć formy, które umysł zanalizuje w sposób dla siebie właściwy: ukształtowany doświadczeniem, wiedzą i określonymi cechami osobowości. Prócz dzieł abstrakcyjnych na wystawie pojawiły się obrazy ukazujące człowieka na różnych etapach jego życia, w różnych stanach emocjonalnych: samotnych, zamyślonych, tańczących, agresywnie zdobywających świat, a w końcu umarłych, oddających swoje rozkładające się ciało Matce – Ziemi. Mocnym akcentem „Kosmosu” jest klasycznie skomponowana Matka Boża z Dzieciątkiem (w typie Matki Bożej Śnieżnej) wpisanej w mapę Polski, od której rozchodzą się we wszystkich kierunkach promienie. Zdaje się, jakby Polska z Bożą Rodzicielką opiekującą się naszą Ojczyzną, zostały nadpisane na motywie Wielkiego Wybuchu – początku wszystkiego. Zatem śmiało można rzec, iż dzieje Polski i obraz jej mieszkańców, ich nadziei, wiary i tradycji wpisany jest od pierwszych sekund Wielkiego Początku w losy Wszechświata i wraz z jego rozszerzaniem się wędruje do granic Kosmosu – do kresu poznania.

Wędrówka od transcendencji i nieskończoności ku ograniczoności, „wewnętrzności” nietrwałej formy.

Motywem przewodnim „Kosmosu” – jak podkreśla Andrzej Dziubek - jest przestrzeń, a ściślej rzecz ujmując jej odwzorowanie na płaszczyźnie obrazu i zanurzone w tej nieskończonej przestrzeni obiekty, różne formy życia, które wraz z upływającym czasem (rozszerzaniem się Kosmosu) przemijają, podlegają destrukcji, stają się kruche, słabe i w końcu odchodzą (umierają). Tą kruchość i ulotność wszystkich bytów symbolizują rzucone na płaszczyznę obrazu koraliki i cekiny, które niczym piasek ulatują w przestrzeń unosząc się na wietrze. Jest to czytelne nawiązanie do buddyjskiej mandali z piasku, którą się najpierw z mozołem tworzy, by potem ją zniszczyć.

Ten proces budowania i niszczenia jest rodzajem medytacji, transformacji, uświadamia nietrwałość i przemijanie świata materialnego, ale także symbolizuje niekończący się cykl życia od narodzin do śmierci, związki między światem wewnętrznym - nietrwałym i sferą transcendentną – boską, wieczną. Stąd w „Kosmosie” pojawiają się wizje nieskończoności i potęgi Wszechświata oraz powiązane z nim niedoskonałe, ulotne mikroświaty. Artystę zafascynował motyw Wielkiego Wybuchu – początku wszystkiego i niekończącego się rozszerzania Wszechświata, który daje niebotyczne możliwości rozwoju różnym wariantom życia. To życie i energię symbolizują rozedrgane i rozwijające się w różnych kierunkach zalążki form. Czasem podchodzi do tematów kosmicznych niezwykle poważnie, niekiedy jednak puszcza oko do widza, o czym świadczy choćby tytuł jednego z obrazów - „Mgławica przysłana na jarmark”.

Prócz stworzonych w technice abstrakcji organicznej dzieł artysta powraca do malarstwa figuratywnego, lub z pogranicza abstrakcji i figuratywizmu. W prezentowanym cyklu artysta (na modłę pointylistów) rozbija formę na tysiące małych punktów, które dopiero z odległości tworzą pożądany kształt, otacza przedmioty i osoby wyraźnym konturem (w obrazie z zamyśloną, niebieską postacią na różowym tle) na sposób właściwy pop-artowi lub sztuce figuratywnej lat 70. XX wieku, albo odwołuje się do abstrakcji organicznej i geometrycznej, czy do surrealizmu (w wydaniu abstrakcyjnym), a także do ekspresjonizmu figuratywnego (szczególnie czytelne nawiązania do sztuki Alberto Giacomettiego z dojrzałego okresu twórczości widać w dramatycznym obrazie „Chrystus w grobie”/”Umarły”). W centrum jednego z niewielkich obrazów pn. „Ranny olbrzym” (przywodzącego na myśl dzieła Roberta Rauchenberga) tkwią dwie złączone ze sobą połówki metalowej miski, które przywodzą na myśl dostojnego Saturna otoczonego pierścieniami skał i odłamków lodu, z którego wypływa tajemnicza substancja w postaci niebieskiej smugi. Opisana scena uzmysławia oglądającemu, że wszystko ma swój kres, ale też że wszystko się przenika i wzajem na siebie oddziałuje.

Andrzej Dziubek śmiało sięga nie tylko do klasyków sztuki najnowszej, chętnie powraca do tradycyjnego malarstwa wieków przeszłych. Widomym tego znakiem jest obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, w którym mamy klasyczną, opartą na szkicu kompozycję, wypełnioną w uporządkowany sposób barwami. W tym dziele wyczuwa się silne związki z malarstwem ikonowym, ściślej rzecz ujmując z XII – wiecznym wizerunkiem Matki Bożej Śnieżnej z rzymskiej Bazyliki Matki Bożej Większej. Kolejnym przykładem są „Wodospady norweskie”. W tym obrazie czytelne są echa twórczości romantyków norweskich (np. Johana Christiana Dahla).

Na zakończenie warto dodać, że sztuka Andrzeja Dziubka jest sztuką angażującą widza, pozwalającą mu na własną interpretację, sztuką otwierającą się na drugiego człowieka, na otaczający świat i jego różnorodność. Kosmos (Wszechświat) w obrazach jabłonczańskiego artysty jest tajemniczy, nieskończony i nie do ogarnięcia przez ludzki umysł. Z drugiej jednak strony każdy z nas nosi w sobie tę cząstkę boskiego pyłu, ślad Wielkiego Wybuchu, boskiej kreacji. Czyż nie?

Cykl „Kosmos” powstawał wiele miesięcy: od grudnia 2019 r. do lipca 2020 r. Został on udostępniony publiczności w dwóch odsłonach: wirtualnej (na której można zobaczyć 35 reprodukcji dzieł artysty) i „na żywo” – we wnętrzach Białej Karczmy z Podwilka (na terenie Zubrzyckiego skansenu), gdzie można podziwiać 25 dzieł zaaranżowanych osobiście w przestrzeniach ww. budowli przez Andrzeja Dziubka.

Katalog obrazów zaprezentowanych na wirtualnej wystawie

[kliknij na obraz, aby go powiększyć]


01 Wedrowiec1. „Wędrowiec”,materiał: koraliki, akryl, klej stolarski, technika: kolaż, wymiary: 160 cm x 85 cm, fot. R. Ciok;

 

 

 

 


02 Mglawica przyslana na jarmark2. „Pył/Mgławica przysłana na jarmark”, materiał: drewno, tapeta, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, technika: kolaż, wymiary: 50 cm x 58 cm, fot. R. Ciok;

 

 

 

 


03 Rozkladajace sie obiekty kosmiczne3. „Rozkładające się obiekty kosmiczne”, materiał: drewno, tapeta, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, technika: kolaż, wymiary: 50 cm x 58 cm, fot. R. Ciok;

 

 

 

 


04 Narodziny oscypka na kiermasie4. „Narodziny oscypka na kiermasie”, materiał: drewno, tapeta, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, cekiny, technika: kolaż, wymiary: 58 cm x 50 cm, fot. R. Ciok;

 

 

 

 


05 Tecza z cekinami5.„Tęcza z cekinami”, materiał: drewno, tapeta, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, cekiny, technika: kolaż, wymiary: 50 cm x 58 cm, fot. R. Ciok; 

 

 

 

 


06 Odcisk zoltego motyla na niebieskim tle6. „Odcisk żółtego motyla”, materiał: drewno, tapeta, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, cekiny, technika: kolaż, wymiary: 50 cm x 50 cm, fot. R. Ciok; 

 

 

 

 


07 Zolta mglawica na ciemnoblekitnym tle7. „Żółta mgławica na ciemnobłękitnym tle”, materiał: drewno, tapeta, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, technika: kolaż, wymiary: 130 cm x 97 cm, fot. R. Ciok; 

 

 

 

 


08 Czerwony olbrzym na niebieskim tle8. „Czerwony olbrzym na niebieskim tle”, materiał: drewno, tapeta, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, cekiny, technika: kolaż, wymiary: 50 cm x 50 cm, fot. R. Ciok; 

 

 

 

 


09 Ksiezyc w zoltej poswiacie9. „Księżyc w żółtej poświacie”, materiał: drewno, tapeta, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, technika: kolaż, wymiary: 50 cm x 58 cm, fot. R. Ciok; 

 

 

 

 


10 Autoportret10. „Autoportret”, materiał: drewno, tapeta, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, technika: kolaż, wymiary: 75 cm x 63 cm, fot. R. Ciok; 

 

 

 

 


11 Figury geometryczne w blekitno czerwonej przestrzeni kosmicznej11. „Figury geometryczne w błękitno – czerwonej przestrzeni kosmicznej”, materiał: drewno, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, cekiny, technika: kolaż, wymiary: 75 cm x 52 cm, fot. R. Ciok; 

 

 

 

 


12 Zolta tancerka na niebiesko czerwonym tle12. „Żółta tancerka na niebiesko – czerwonym tle”, materiał: drewno, tapeta, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, technika: kolaż, wymiary: 103 cm x 78 cm, fot. R. Ciok; 

 

 

 

 


13 Zolta wyspa ze stratosfery na ocenanie13. „Żółta wyspa ze stratosfery na oceanie”, materiał: drewno, tapeta, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, cekiny, technika: kolaż, wymiary: 91 cm x 110 cm, fot. R. Ciok; 

 

 

 

 


14 Zolte slonce w lisiej czapie na niebieskim tle14. „Żółte słońce w lisiej czapie na niebieskim tle”, materiał: drewno, tapeta, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, cekiny, technika: kolaż, wymiary: 125 cm x 126 cm, fot. R. Ciok; 

 

 

 

 


15 Erupcja wulkanu   lawa15. „Erupcja wulkanu - lawa”, materiał: drewno, tapeta, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, cekiny, technika: kolaż, wymiary: 125 cm x 126 cm, fot. R. Ciok; 

 

 

 

 


16 Postac na rozowym tle16. „Zamyśloną postać w błękitach na różowym tle”, materiał: drewno, tapeta, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, cekiny, technika: kolaż, wymiary: 125 cm x 125 cm, fot. R. Ciok; 

 

 

 

 


17 Skora czlowieka17. „Skóra człowieka”, materiał: drewno, tapeta, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, cekiny, technika: kolaż, wymiary: 105 cm x 110 cm, fot. R. Ciok; 

 

 

 

 


18 Chrystus w grobie umarly18. „Chrystus w grobie/Umarły”, materiał: drewno, farba akrylowa, silikon, drewnochron, technika: kolaż, wymiary: 64 cm x 153 cm, fot. R. Ciok; 

 

 

 

 


19 Kwiat na granatowym tle   narodziny galaktyk19. „Kwiat na granatowym tle - Narodziny galaktyk”, materiał: drewno, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, technika: kolaż, wymiary: 50 cm x 50 cm, fot. R. Ciok; 

 

 

 

 


20 Mglawica z cekinami20. „Mgławica z cekinami”, materiał: drewno, tapeta, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, cekiny, technika: kolaż, wymiary: 50 cm x 50cm, fot. R. Ciok; 

 

 

 

 


21 Krzyk ala Edward Munch21. „Krzyk”, materiał: drewno, tapeta, przegrody do uli, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, technika: kolaż, wymiary: 50 cm x 50 cm, fot. R. Ciok; 

 

 

 

 


22 Rozowa tygrysica o jednym oku22. „Różowa tygrysica o jednym oku”, materiał: drewno, tapeta, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, cekiny, technika: kolaż, wymiary: 50 m x 50 cm, fot. R. Ciok; 

 

 

 

 


23 Abstrakcja organiczna z zolta latarnia morska23. „Abstrakcja organiczna z latarnią morską”, materiał: drewno, tapeta, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, technika: kolaż, wymiary: 62 cm x 62 cm, fot. R. Ciok; 

 

 

 

 


24 Rozowe Slonce z zoltymi blikami24. „Różowe słońce na granatowym tle”, materiał: drewno, tapeta, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, cekiny, technika: kolaż, wymiary: 66 cm x 95 cm, fot. R. Ciok; 

 

 

 

 


25 Japonka 25. „Japonka”, materiał: drewno, tapeta, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, technika: kolaż, wymiary: 120 cm x 46 cm, fot. R. Ciok; 

 

 

 

 


26 Afrykanskie surykatki26. „Afrykańskie surykatki”, materiał: drewno, tapeta, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, technika: kolaż, wymiary: 74 cm x 120 cm, fot. R. Ciok; 

 

 

 

 


27 Wodospady norweskie27. „Wodospady norweskie”, materiał: drewno, tapeta, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, technika: kolaż, wymiary: 62 cm x 75 cm, fot. R. Ciok; 

 

 

 

 


28 Gory 28. „Góry”, materiał: drewno, tapeta, przegrody do uli, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, technika: kolaż, wymiary: 96 cm x 144 cm, fot. R. Ciok; 

 

 

 

 


29 Sloncew czerwieni   Narodziny zycia29. „Słońce w czerwieni/Narodziny życia”, materiał: drewno, tapeta, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, cekiny, technika: kolaż, wymiary: 48 cm x 65 cm, fot. R. Ciok; 

 

 

 

 


30 Narodziny gwiazdy30. „Narodziny gwiazdy”, materiał: drewno, tapeta, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, technika: kolaż, wymiary: 50 cm x 50 cm, fot. R. Ciok; 

 

 

 

 


31 Underwater superficial31. „Underwater superficial/Podwodna zewnętrzność”, materiał: drewno, tapeta, przegrody do uli, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, technika: kolaż, wymiary: 90 cm x 110 cm, fot. R. Ciok; 

 

 

 

 


32 Wielki wybuch   Big Bang32. „Wielki Wybuch”/”Big Bang”, materiał: drewno, tapeta, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, technika: kolaż, wymiary: 50 cm x 58 cm, fot. R. Ciok; 

 

 

 

 


33 Wenus33. „Wenus”, materiał: drewno, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, cekiny, technika: kolaż, wymiary: 58 cm x 50 cm, fot. Dominika Wachałowicz-Kiersztyn; 

 

 

 

 


34 Ranny olbrzym34. „Ranny olbrzym”, materiał: drewno, metal, przegrody do uli, tapeta, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, technika: kolaż, wymiary: 50 cm x 47 cm, fot. Dominika Wachałowicz-Kiersztyn; 

 

 

 

 


35 Matka Boza z Dzieciatkiem35. „Matka Boża z Dzieciątkiem”, materiał: drewno, plastik, farba akrylowa, klej stolarski, koraliki, cekiny, technika: kolaż, wymiary: 73 cm x 59 cm, fot. Dominika Wachałowicz-Kiersztyn. 

 

 

 

 


Wybór literatury

  • Bałus, Wojciech, Mundus melancholicus: melancholiczny świat w zwierciadle sztuki. Kraków 1996.
  • Fromm, Erich, Ucieczka od wolności, Warszawa 2000.
  • Jakowska, Krystyna, Uwięzienie w zamkniętej przestrzeni. O metaforze przestrzennej w prozie Gombrowicza [w:] Geografia i metafory, pod red. Elżbiety Konończuk, Ewy Nofikow i Elżbiety Sidoruk, Białystok 2014, s. 197-208.
  • Kępiński, Antoni, Lęk, Kraków 2002.
  • Kępiński, Antoni, Melancholia, Warszawa 1985.
  • Szubert, Piotr, Dadaizm. Duchamp i Schwitters [w:] Sztuka świata, t. 9, Warszawa 1996, s. 101-114.
  • Poprzęcka, Maria, Surrealizam – nowe obszary wyobraźni [w:] Sztuka świata, t. 9, Warszawa 1996, s. 139-159.
  • Wachałowicz-Kiersztyn, Dominika, Andrzej Dziubek – artysta niepokorny [w:] Andrzej Dziubek=Nebb, Manifest ceraty. Katalog wystawy zorganizowanej przez Galerię Sztuki BWA „JATKI” w Nowym Targu, Nowy Sącz 2019, s. 9-17.
  • Włodarczyk, Wojciech, Pod znakiem abstrakcji. Sztuka lat czterdziestych i pięćdziesiątych [w:] Sztuka świata, t. 10, Warszawa 1996, s. 29-67.
  • Włodarczyk, Wojciech, Sztuka Europy Środkowo-Wschodniej i Polski [w:] Sztuka świata, t. 10, Warszawa 1996, s. 213-241.

Inne opracowania i materiały niepublikowane:

  • Ciok Roman, Wystawa obrazów „Wokół apokalipsy”, instalacja „Czyściec”, Zubrzyca Górna 2011 (rękopis), zbiory prywatne autora.
  • Wachałowicz-Kiersztyn Dominika, cykl wywiadów przeprowadzonych z Andrzejem Dziubkiem w maju 2014 r., w maju 2017 r. i 2 kwietnia 2019 r. oraz w kwietniu i 19 maja 2020 r., zbiory prywatne autorki.

Dominika Wachałowicz-Kiersztyn